Wat kun je als Traumatherapeut betekenen voor je cliënt?

Lees het prachtige verhaal van een ex-cliënte…

Wat er gebeurde …

“Wat voel je?” vroeg de therapeute.
“Ik ben niets waard,” klonk het somber.

Walgend van het bittere feit dat ik leef, antwoordde ik dit.
Nu, een kleine twee jaar verder, zit ik te schrijven, dankbaar voor het prachtige feit dat ik leef.
Nooit kwam ik iemand tegen die las en luisterde met volle aandacht en zonder oordeel. En die mijn feiten met elkaar in verband bracht en mijn reis begeleiden kon.

Op een onzichtbaar touw schoof ik voetje voor voetje naar mijn levens waar verhoudingen met het andere geslacht van kop tot teen vastgelijmd zaten aan macht, misbruik en geweld.
En naar een ander waar seksualiteit onlosmakelijk werd verbonden met schuld aan de dood van een vriendje.
De gevolgen: inkeer, zwijgzaamheid en eenzaamheid, konden toen niet worden opgelost en verteerden me in die levens.

Mijn therapeute zat rustig en oplettend naast me. Zij is degene die, als een betrouwbare reisleidster, mij uitnodigde de volgende stap op het koord te zetten. Ze stelde me vragen, waardoor ik de ellende waaraan ik levenslang gewend was, in een perspectief van liefde en waarden kon plaatsen.

In sommige sessies bleef ik maar opnoemen.
Als ik daarna naar huis ging zat alles wat ik had opgenoemd weer in me.
Nu zie ik dat die ingrediënten in de weken erna hun plekken in mijn lichaam en leven hervonden en weer gingen stromen als positief, levend deel in mij.

Zelf welbekend met enkele vormen van onderwijs, vond ik ook bewondering voor de opleiding (RTNederland) waarbinnen mijn therapeute haar persoonlijke weg had afgelegd.
Nooit vond ik een spoor van angst, ongemak of emotie in haar, naar aanleiding van dat, waarin ze met me meeliep en -keek: in mijn ellendige werelden van eens. Nooit probeerde ze iets te ontwijken omdat ze daar zelf onveilig zou zijn.
Maar ik deed dat wel eens: ontwijken. Kansloos. Elke poging daartoe werd door mijn therapeute opgemerkt en zonder enig geweld zette ze me terug op mijn koord. Ze bracht onder woorden welke thema’s er spelen: zij zag de rode draden en liet ze mij bewust worden.

Ik tekende drie cirkels: mijn vader, mijn moeder en ik.
Toen ik klaar was met de opdracht had elke van mijn ouders hún eigenschappen die in mijn cirkel lagen, weer terug en was ik een stuk lichter.
Een andere keer heb ik een brok ellende opgekrast, weer een andere getekend en heb ik die nare gebeurtenissen afgevoerd. AFGEVOERD!

Mijn reisleidster vertrouwde op mijn zuivere innerlijke kompas.
Met een glimlach denk ik nu ineens aan één van de busexcursies die ik ooit in Schotland maakte. Om ons het moois te laten zien en vastleggen riep de chauffeur regelmatig:
“Keep your camera’s ready at the left!” en: “Keep your camera’s ready at the right!”
Zo liet mijn therapeute mij ook regelmatig naar mezelf en om me heen kijken wat er werkelijk speelde en hoe dat zijn effecten op me had.

Hierdoor leerde ik me bewust te worden van wat ik onderweg, als reacties op inslaande gebeurtenissen, was kwijtgeraakt. Had afgesloten ter overleving. Nu leerde ik die waardevolle vermogens weer te integreren.

Het veld was groter. Ik kwam ook in een tussenbestaan, voelde hoe ik werd aangezogen tot mijn geboorteplaats, -moment en de mensen. En waarom dat zo was.

Ik herwon de ruimte om weer mezelf te zijn.

De begeleiding in de sessies zijn voor mij essentieel geweest om van buiten naar binnen en van binnen naar buiten te gaan, zoals IK BEN.
Prachtig dat dit kan en dat de tijd waarin ik leef dit biedt! Dat er mensen zijn die zich laten opleiden tot dit fantastische beroep.

M’Rita

‘Verdiepen en opruimen’

Na een tijd met incidenteel getraumatiseerde mensen te hebben gewerkt merkte ik dat de gesprekken dieper gingen en dat er sprake was van onderliggende trauma’s. Ik miste de kennis om mensen daarin verder te kunnen begeleiden. Daarnaast werd het tijd dat ik mijn eigen trauma’s ging “opruimen”. Ik ging op zoek naar een opleiding die aansloot op mijn behoefte.

Tijdens mijn zoektocht kwam ik via via het RTN opleidingsinstituut tegen. Zij boden de 3-jarige opleiding regressie-reïncarnatietherapie aan met een erkend post HBO diploma. Na het bezoeken van een open dag en voorlichtingsdag wist ik dat deze vorm van therapie bij mij paste, overigens nog steeds bij me past. Het werd me duidelijk dat het om verwerken van trauma’s gaat die aan de oppervlak niet zichtbaar waren. Zo heette de opleiding traumaverwerking d.m.v. regressie-reïncarnatietherapie en nu PLT, Past Live Therapy. Het gaat erom dat er terug in de tijd, het ‘verleden leven’ of ‘vorig leven’, wordt gegaan om op zoek te gaan naar de oorzaak van de opgelopen trauma’s.

De opleiding is kleinschalig en kan daarom gericht inspelen op jouw behoefte en ontwikkeling. Iedereen die aangesloten is aan de opleiding waaronder de mentor, leertherapeut, supervisor en docenten is actief betrokken en er wordt zorg gedragen zodat je zowel kan werken aan je eigen proces als het worden van een volwaardig therapeut.

Voor mij is dit de opleiding geweest die mij verder heeft gebracht in het zoeken naar verdieping en ik mijn eigen stukken heb kunnen opruimen, persoonlijke ontwikkeling, en daarmee een volwaardig therapeut ben geworden.

Ik vind het een voorrecht om mensen iets wezenlijks te kunnen bieden, en door ze te begeleiden er dan een daadwerkelijk transformatie plaatsvindt. Zoals ik weer verder kon en nog steeds kan wens ik dat ook een ander toe.

Een oud-studente

Meer ervaringen lezen? Die vindt u hier:

Klik op de afbeelding